Dorota Rabczewska pasjonowała się muzyką już jako dziecko. Jako 7-latka rozpoczęła naukę w szkole muzycznej w klasie fortepianu, brała też udział w konkursach muzycznych i występach publicznych jako wokalistka. Karierę zawodową rozpoczęła w 1998 roku, gdy dołączyła do zespołu Teatru Buffo. Zagrała m.in. w kultowym musicalu „Metro” w reż. Janusza Józefowicza. W 2000 roku, jako 16-latka, wygrała casting na wokalistkę zespołu hardrockowego Virgin.
– Jestem marką. Od kiedy weszłam do show-biznesu, miałam jasno określony cel. Wiedziałam, jak chcę pokierować swoją karierą, tak właśnie, bym była marką – mówi Doda agencji informacyjnej Newseria Lifestyle.
Jednym z elementów kształtowanego wizerunku było przyjęcie scenicznego pseudonimu. Od tego momentu gwiazda konsekwentnie go używała i wymagała tego samego od współpracowników. Udział w popularnym reality show „Bar”, emitowanym na antenie telewizji Polsat, również był przemyślaną decyzją. Wokalistka była przekonana, że taka telewizyjna nowość, jaką wówczas było reality show, najlepiej wypromuje jej zespół.
– Wiedziałam dokładnie, zrobiłam sobie w głowie badania rynku, czego ludzie najbardziej potrzebowali, jakiej postaci najbardziej pożądali. Dałam im to, wyłuskując z mojej osobowości te cechy charakteru, które wtedy najlepiej wejdą w pamięć, w serca wszystkich ludzi – mówi Doda.
Gwiazda podkreśla jednak, że w wykreowanym na potrzeby show-biznesu wizerunku jest dużo jej prawdziwej osobowości. To przede wszystkim jej pasja do muzyki i koncertowania. Twierdzi, że nigdy nikogo nie udawała, nie była bowiem w stanie robić tego przez 18 lat kariery scenicznej. Uważa, że każdy człowiek ma wiele twarzy i tylko od niego zależy, ile pokaże innym ludziom, a ile zachowa dla siebie. Ona również odsłania jedynie fragmenty swojej osobowości.
– Nie jestem żadnym produktem. Cały czas, przez 18 lat byłam sobą, jednocześnie zachowując na dalsze lata część siebie, której jeszcze nikt nie zna, a dopiero będzie poznawał – mówi Doda.
Wokalistka ma obecnie ugruntowaną pozycję na polskiej scenie muzycznej. Może więc powoli odsłaniać także inne, nieznane strony swojej osobowości i pokazywać ludziom bardziej prywatną twarz, nie tylko sceniczną.