Jest to wyobrażenie bardzo dobrze znane w naszej heraldyce państwowej. W polu czerwonym konny rycerz ze wzniesionym nad głową mieczem i tarczą z herbem własnym Władysława Jagiełły czyli podwójnym złotym krzyżem w polu błękitnym na ramieniu. Uprząż końska również jest barwy błękitnej. Razem z Orłem na wspólnej tarczy Pogoń była godłem Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Przetrwała w herbie Republiki Litewskiej, u początków państwowości Pahonia z biała tarczą przez kilka lat znaczyła Białoruś, zanim została zamieniona na wyobrażenie z zupełnie innej tradycji.
Wizerunek przyjęty przez powiat Biała Podlaska tym różni się od Pogoni Litewskioej, że cały rycerz i cała uprząż są w dwóch odcieniach koloru niebieskiego. Znaczącą odmianą jest też rysunek hełmu - klasyczny średniowieczny rysunek ma hełm przyłbicowy z dojrzałego średniowiecza, natomiast w Białej postawiono na nakrycie głowy i karku właściwe rusińskim i mongolskim koczownikom. Nie jest to zupełnie zły pomysł - rycerzy w pełnej płycie widywano tu tylko okazjonalnie, wojów rusińskich znacznie częściej (odwołuję się tu do wersji z oficjalnych źródeł, w niektórych herbarzach internetowych hełm jest klasyczny).
Oczywiście sama decyzja o ustanowieniu herbem Pogoni wynikać musiała z faktu, że Biała do 1795 roku leżała w województwie brzeskim Wielkiego Księstwa Litewskiego. Nie jest to jedyna możliwa tradycja, do której może odwoływać się skupiona wokół Białej społeczność (spekulować można o radziwiłłowskich Trąbach np. albo - kierującym również nasze skojarzenia bardziej na wschód niż zachód, obecnym w herbie miasta Biała Podlaska Archaniele Michale), ale z pewnością najzupełniej uprawniona.
