Wacław Nałkowski (1851 Nowodwór - 1911 Warszawa)
Rodzice Wacława w połowie XIX wieku dzierżawili kilka majątków na północ od Lublina, podlubartowski Nowodwór. Później rodzina przeniosła się do Lublina, gdzie młodzieniec w 1871 roku ukończył gimnazjum. Natychmiast rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. O jego sytuacji świadczy fakt, że kiedy niespodziewanie, w przeciągu dwóch miesięcy zmarli rodzice, student nie miał grosza, aby dojechać na pogrzeb. Angażował się w kolejne projekty, jednak jeden po drugim padały one z braku gotówki - przy wydawaniu podręcznika geografii zbankrutowało wydawnictwo, pieniędzy zabrakło również na sfinalizowanie doktoratu w Lipsku. Z podobnych powodów mógł sobie pozwolić tylko na jedną wyprawę naukową do Włoch, gdzie badał wulkany. Utrzymywał się z dawania korepetycji i nauczana geografii w szkołach średnich. Dużo publikował i redagował - jego "Wielki Atlas Geograficzny" do tej pory jest jednym z największych przedsięwzięć w dziejach polskiej geografii.
Szerszej publiczności Nałkowski dał się poznać jednak bardziej jako postępowy publicysta. Pisał o prawach kobiet, robotników, postulował powszechne prawa wyborcze, wielbił Darwina, kłócił się z Sienkiewiczem (którego "Rodzinę Połanieckich` uważał za filar wstecznictwa...), krytykował klerykalizm i ludową ciemnotę.
Z małżeństwa z Anną Szfranek dochował się trzech córek. Pierwsza zmarła w niemowlęctwie, a dwie pozostałe zasłużyły się w kulturze polskiej. Rzeźba "Bojownik" Hanny Nałkowskiej umieszczona jest na wspólnym grobowcu ojca i córki na Powązkach.
