Jan Stefan Kotowicz, syn rzeszowskiej ziemi, urodził się 18 grudnia 1890 r. W Rzeszowie spędził dzieciństwo i lata szkolne. Maturę zdał w gimnazjum im. ks. Szymona Konarskiego w Rzeszowie. Następnie podjął studia na wydziale prawa w Krakowie. Mając zamiłowanie do służby wojskowej już w 1912 r. został członkiem Związku Strzeleckiego. 8 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich i ukończył kurs oficerski w Zambrowie. We wrześniu 1914 r. otrzymał stopień podporucznika. W tym czasie trwała I wojna światowa. W szeregach legionowych brał udział w bitwach pod Laskami, Borzechowem i Krzywopłotami, gdzie został ciężko ranny. Po leczeniu 18 września 1917 r. został wcielony do armii austriackiej, w której ukończył szkołę oficerską. W listopadzie 1918 r. był współorganizatorem Pułku Ziemi Rzeszowskiej, późniejszego 17 p.p. W 1919 r. awansował do stopnia kapitana. w 19120 r. brał czynny udział w wojnie o niepodległość Polski. Pop wojnie w latach 1935 - 1938 dowodził 6 pułkiem Strzelców Podhalańskich. W 1937 r. awansował do stopnia pułkownika. w kampanii wrześniowej dowodził 3 Brygadą Górską, opóźniając marsz wojsk niemieckich wzdłuż szosy Niżna Polanka - Krempa, później po osi Rymanów - Sanok. Brygada Górska walczyła samotnie z Niemcami do 18 września 1939 r. Resztki brygady przekroczyły granicę węgierską. Na Węgrzech polscy żołnierze zostali internowani.
Pułkownik Kotowicz był komendantem w jednym z polskich obozów. W lipcu 1943 r. przedostał się do Warszawy. Tam nawiązał kontakty z podziemiem walczącym z okupantem niemieckim. otrzymał pseudonim "Twardy". Był inspektorem Komendy Głównej AK.
W 1944 r. był ostatnim dowódcą 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Pod jego dowództwem Dywizja wzięła udział w akcji "Burza" na Lubelszczyźnie. 21 lipca brała udział w walkach o wyzwolenie Lubartowa. Jej poszczególne bataliony po przeprawie przez Wieprz w Luszawie wyzwoliły Firlej, Kock, Kamionkę i Michów. W dniach 21 - 24 lipca 1944 r. sztab pułkownika "Twardego" kwaterował w budynku Urzędu Gminy w Kamionce. Jest to upamiętnione specjalną tablicą umieszczoną w 60 rocznicę wyzwolenia osady.. W godzinach wieczornych 24 lipca sztab Dywizji przeniósł swoją kwaterę do kozłowieckiego pałacu. 25 lipca w godzinach południowych Dywizja rozpoczęła marsz do Skrobowa w celu współdziałania z Armią Czerwoną. Patrol czołowy Dywizji został zatrzymany przez Sowietów na wysokości drogi do Woli Mieczysławskiej. Po rozmowie z sowieckim generałem Dywizja Złożyła broń, co możemy zawdzięczać naszym zachodnim sojusznikom po układzie w Teheranie w 1943 r.
Pułkownik "Twardy" doprowadził Dywizję do Starego Tartaku w Lasach Kozłowieckich, gdzie 26 lipca wydał rozkaz jej rozwiązania.
Ktop nie widział maszerującej przez Kamionkę Dywizji ze śpiewem "Do polskiego wojska chłopców zaciągają", niewiele może powiedzieć na jej temat.
Pułkownik "Twardy odszedł na wieczną wartę 15 października 1963 r. w rodzinnym Rzeszowie.