Badanie RTG – co to jest?
RTG nazywane jest potocznie prześwietleniem lub rentgenem. Faktycznie - badanie polega na prześwietleniu ciała pacjenta przy zastosowaniu niewielkiej dawki promieniowania X, czyli promieni rentgenowskich. Wykonuje się je w celu uzyskania obrazu danego obszaru ciała. Narządy wewnętrzne i ich tkanki w różny sposób pochłaniają promienie, dzięki czemu ich kształt i struktura są dobrze widoczne na uzyskanym zdjęciu.
W przypadku klasycznego badania cała procedura trwa zazwyczaj od 5 do 10 minut. Ten czas wydłuża się do godziny w przypadku badań, które wymagają użycia środka cieniującego, czyli kontrastu. RTG można wykonać w ramach NFZ w szpitalu lub w prywatnych placówkach diagnostycznych. Wynik badania jest przekazywany pacjentowi na płycie CD/DVD, którą należy zatrzymać w celu dalszej diagnostyki lub oceny skuteczności leczenia.
Badanie RTG kontrastowe
RTG kontrastowe to prześwietlenie wykonywane po zastosowaniu środka kontrastowego. Substancja znana także jako kontrast radiologiczny lub środek cieniujący jest podawana pacjentowi przed badaniem w celu lepszego uwidocznienia badanego obszaru. RTG z kontrastem wykonywane jest najczęściej podczas diagnostyki narządów układu pokarmowego - żołądka, przełyku, jelit i dwunastnicy. Wykonuje się także przy badaniach układu moczowego, m.in. urografii, cystografii, pielografii i uretrografii.
RTG kontrastowe układu pokarmowego
Badanie RTG z użyciem kontrastu wykonuje się w celach diagnostycznych, gdy istnieje podejrzenie, że układ pokarmowy nie działa prawidłowo. Prześwietlenie dotyczy obszaru przełyku, żołądka, dwunastnicy i jelita. Prześwietlenie pozwala wykryć zmiany w górnym odcinku przewodu pokarmowego, które byłyby trudne do zobrazowania za pomocą innej metody. Badanie kontrastowe układu pokarmowego jest wykonywane w przypadku, gdy:
- lekarz zaobserwuje kliniczne objawy schorzeń u pacjenta, u którego nie ma możliwości wykonania badania endoskopowego,
- po badaniu endoskopowym nadal występują wątpliwości diagnostyczne,
- wymagana jest ocena drożności i szczelności zespoleń po operacjach,
- wymagana jest lokalizacja i ocena przebiegu przetok zewnętrznych i wewnętrznych
RTG kontrastowe układu moczowego
RTG układu moczowego z użyciem kontrastu to inaczej urografia. Jest to metoda obrazowego badania nerek za pomocą środków cieniujących, które są podawane dożylnie. Środek kontrastujący wraz z krwią dociera do nerek, gdzie zostaje przefiltrowany do moczu, a następnie przez moczowody, pęcherz i cewkę moczową jest wydalany na zewnątrz organizmu. Zdjęcia RTG uwidaczniają kolejne etapy tego procesu. Na ich podstawie lekarz może określić wielkość, kształt i położenie nerek oraz zaobserwować nieprawidłowości w drożności moczowodów lub budowie układu kielichowo-miedniczkowego. Metoda pozwala także zdiagnozować obecność kamieni w drogach moczowych. Jako wskazania do wykonania badania wymieniane są:
- choroby pęcherza moczowego,
- choroby gruczołu krokowego,
- nadciśnienie tętnicze z zajęciem nerek,
- kamica układu moczowego,
- cewkowe choroby nerek,
- śródmiąższowe choroby nerek,
- torbiele i guzy nerek.
RTG z kontrastem – przebieg badania
Przed wykonaniem właściwych zdjęć rentgenowskich pacjentowi zakładany jest wenflon, przez który po pierwszym prześwietleniu podaje się środek kontrastujący. Obecność substancji może powodować uczucie ciepła i wrażenie metalicznego posmaku w ustach. Po 5-10 minutach od podania kontrast wraz z krwiobiegiem dostaje się do nerek. Wówczas wykonywane są kolejne zdjęcia.
Warto mieć świadomość, że środek cieniujący może wywołać groźna reakcję alergiczną. Podczas badania pacjent powinien być czujny i natychmiast zgłaszać niepokojące objawy. Pacjenci proszeni są także o pozostanie na terenie placówki przez pół godziny od podania środka.
Komentarze (0)