Dawne Podlasie było fascynującym tyglem narodów, języków, kultur i wyznań. Swoje odbicie znajdowało to też w kuchni. Rozmaite społeczności miały swoje zwyczaje kulinarne, połączone często z kalendarzem świąt albo rytmem prac rolniczych. Doskonałym tego przykładem było wypiekanie w prawosławnych domach "busłowych łap" (busioł to w językach i gwarach wschodnich bocian) w okolicy święta Zwiastowania Najświętszej Marii Pannie (w kalendarzu juliańskim 7 kwietnia), czyli wtedy, kiedy przylatują bociany. Ich obecność gdzieś blisko gospodarstwa, najczęściej na węgle stodoły, miała zapewniać wszelką pomyślność. Gospodarz więc na ich widok brał w dłoń ciastko w kształcie bocianiej łapy i wołał: Busioł, busioł, tut busłowa łapka, tut twoja chatka albo nawet układał je w gnieździe. Spragnione rodzeństwa dzieci zaś wołały: Busieł busieł kiszka przyniesi braciszka!!! Zresztą i z innych względów na słodki wypiek czekały właśnie one: w tym czasie trwał przecież Wielki Post, w którym słodkie bułeczki były miłym kontrapunktem. Wiedzieć trzeba, że post w obrządkach wschodnich jest znacznie bardziej surowy niż u rzymskich katolików, dlatego oryginalny przepis nie zawierał jajek i mleka a słodycz brała się z potartej marchewki, masło zaś zastępowano olejem roślinnym

Składniki:
500 gram mąki 500
szklanka mleka
50 gram roztopionego masła
łyżka cukru
pół płaskiej łyżeczki soli
20 gram świeżych drożdży
do smażenia
szklanka oleju

Zaczynamy od zrobienia najprostszego drożdżowego zaczynu: w połowie szklanki lekko ciepłego mleka rozprowadzamy do jednolitości dwie łyżki mąki oraz 15 gramów świeżych drożdży. Odstawiamy na 20 minut w ciepłe miejsce.

Do miski przesiewamy pół kilograma jasnej mąki typu 500. Dodajemy do niej kilka łyżeczek cukru, odrobinę soli i mieszamy je razem. Do tego wbijamy jedno całe jajko i jedno żółtko (albo dwa jajka - w zależności od wielkości), jeszcze pół szklanki mleka i ok. 50 gramów rozpuszczonego i wystudzonego masła oraz zaczyn. Ciasto zagniatamy ręcznie, aż będzie zupełnie jednolite, zwarte i zacznie odchodzić od rąk i brzegów miski. W razie potrzeby możemy jeszcze podsypać mąką.

Miskę przykrywamy lekko zwilżoną ściereczką i odstawiamy w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na ok. godzinę, do czasu, kiedy podwoi swoją objętość. Wtedy wyrabiamy je jeszcze raz przez chwilę.

Stolnicę lekko oprószamy mąką i wykładamy na nią kolejno kawałki ciasta (powinno starczyć na ok. 10 sztuk), Chwilę wyrabiamy je w dłoniach i formujemy z nich owalne bułeczki długości około 10-12 centymetrów. Na jednym z końców, nacinając nożem, formujemy trzy albo cztery "palce:, w miarę możliwości rozsuwając je od siebie. Każdy z nich skręcamy w spiralkę.

Na głębokiej patelni rozgrzewamy mocno olej i kolejno smażymy bułeczki aż do zazłocenia. Z jednej strony powinny być nieco ciemniejsze niż z drugiej, bo przecież bocian busieł chodzi boso po łące. Usmażone wykładamy na papierowy ręcznik, żeby oddały nieco tłuszczu. Na wydaniu można lekko posypać cukrem pudrem.

W wersji "na bogato" można takie ciastka nadziać jakąś słodką marmoladą: robimy wtedy dwie cienkie bułeczki, jedną smarujemy i przykrywamy drugą. Możemy też busłowe łapy upiec w piekarniku w temperaturze 180 stopni przez około kwadrans.

Zwyczaj i przepis przypomniano na dedykowanej nauczycielom konferencji dotyczącej obecności prawosławia na Południowym Podlasiu zorganizowanej 24 kwietnia w Białej Podlaskiej.

Zbigniew Smółko

Więcej przepisów znajdziesz ( TUTAJ)

Zobacz również: Przepisy Czytelników

Bociania Łapa (1)

Jedliście Państwo kiedyś bocianią łapę?