Przepisów na udekorowaną kawałkiem pieczywa z serem esencjonalną zupę z mnóstwem cebuli jest pewnie tyle, co francuskich kucharzy. Różnią się one między sobą nieznacznie: rodzajem używanego warzywa, gatunkiem dodawanych bulionu i wina, zestawem przypraw, sposobem podawania pieczywa i sera, stylem serwowania. Jeżeli zaprzyjaźnią się Państwo z samym konceptem i powtórzą go w domowej kuchni kilka razy, z pewnością wypracują własny wariant. Kluczowe jednak jest, żebyśmy używali składników dobrej jakości, bo to one zadecydują o naszym sukcesie.
półtora litra wywaru warzywnego bądź wołowego
kilogram cebuli pokrojonej w piórka
ząbek czosnku
300 ml białego wina
70-100 ml sklarowanego masła
łyżka oliwy
sól, pieprz, tymianek suszony i świeży (do dekoracji)
białe pieczywo
ser tarty o wyraźnym smaku
Zaczynamy od pokrojenia w piórka i przesmażenia cebuli. Latem używam cukrówki, zimą, kiedy chcę, żeby zupa była mocniejsza i bardziej rozgrzewała, sięgam po zwykłą. Na patelnię trafia duża łyżka sklarowanego (to ważne!) masła oraz trochę oliwy (dzięki niej masło się nie przypali). Cebulę smażymy długo i powoli, aż zacznie zmieniać kolor ze złocistego na lekko brązowy, a konsystencję na konfiturową. Może to potrwać nawet i godzinę. Do cebuli wrzucamy też nieco czosnku, ale nie za wiele - nie chcemy, żeby to on grał pierwsze skrzypce. Pod koniec dodajemy do niej odrobinę soli, cukru i łyżeczkę (nie więcej!) mąki.
W garnku robimy wywar z warzyw. Klasyka: marchewka, seler, pietruszka, liść, ziele, gruby pieprz. Warzywa usuwamy. Oczywiście może być to również z powodzeniem mocniejszy rosół wołowy albo drobiowy. Wtedy nasza zupa po prostu zastąpi cały obiad.
Zupełnie niezbędnym składnikiem zupy cebulowej jest białe półwytrawne albo wytrawne wino. Nie musi to być jakaś wielka sprawa, ale też nie najpodlejsze z dostępnych. Przyznam się Państwu w zaufaniu (żeby mi tylko poza diecezję siedlecką nie wyszło!): czasem motywacją do zrobienia cebulówki jest fakt, że po jakiejś kolacji zostało właśnie trochę wina... A już w Nowy Rok, kiedy po Sylwestrze psują krajobraz niedopite butelki z resztkami szampana - cebulowa obowiązkowo! Cudnie stawia na nogi!
Dolewamy wino do cebuli i pozwalamy mu niemal zupełnie odparować. Ma zostać sam smak.
Całą zawartość naszej patelni wrzucamy do wywaru i gotujemy razem, próbując i przyprawiając. Trochę soli, trochę pieprzu, z ziół najchętniej dodaję tymianek, ale może być i oregano, zimą dobrze pasować będzie gałązka rozmarynu (kiedy odda smak, wyjmujemy ją z wywaru). Kiedy już zdobędziemy nieco doświadczenia, będzie można eksperymentować: spróbujcie dodać nieco rozciśniętego jałowca albo zmielonych goździków, albo... rodzynek! A kto bogatemu zabroni?!
Wszystko razem gotujemy kwadrans.
W zrobieniu tosta z serem żadnej filozofii nie ma. Może to być też po prostu kawałek czerstwego białego pieczywa. Za to trzeba się chwilkę zastanowić, jak wszystko ze sobą połączyć. Można zupę przelać do miseczek żaroodpornych, włożyć do nich tosty, posypać serem i wstawić na chwilę do piekarnika z pieczeniem od góry. Można zrobić je oddzielnie i włożyć do zwykłej miseczki. Można wreszcie tosty podać obok talerza, bo niektórzy nie lubią namokniętego pieczywa. Dekoruję na wydaniu zwykle świeżym tymiankiem albo oregano i jakąś maleńką a śliczną pikantną papryczką.
Zbigniew Smółko
Więcej przepisów znajdziesz ( TUTAJ)
Zobacz również: Przepisy Czytelników
Komentarze (0)